Het Museum Klooster Ter Apel is één van mijn favoriete musea in Groningen. Als geboren en getogen Troapeler is dat natuurlijk ook niet gek, want het klooster staat eigenlijk symbool voor mijn dorp. Het is er verrassend, geheimzinnig, prachtig. Hoewel de Lekenkerk nog steeds dienst doet als godshuis, heeft de rest van het klooster inmiddels een culturele bestemming. Het overgrote deel is nu een museum voor klooster- en kerkgeschiedenis en religieuze kunst. Ik dwaal er graag door de kruisgang, de oude kamers en zalen, het scriptorium en de ziekenzaal. In de gangen vang je zwemen Gregoriaanse muziek op en door de gekleurde raampjes zie je de kloostertuin.
Vroeger heb ik daar wel eens onkruid staan wieden; mijn moeder was hier tuinvrijwilliger. Nog steeds betoveren de geurige kruiden, felgekleurde bloemen en oude bomen me. De kruidentuin vind ik één van de mooiste plekken van het klooster. In de tuin kijk ik mijn ogen uit naar de talloze keuken-, geneeskrachtige- en verfkruiden. En ik verwonder me over de moerbeienboom, de bosaardbeitjes en koningsvaren. Prachtige bordeauxrode stokrozen, bijna zwart. Een olijfboom. Fladderende vlinders. Hier kan de tuinliefhebber uren rondlopen…

Tekst: Sanne Meijer / Foto: Sanne Meijer: Kloostertuin Ter Apel